Ένα διαμέρισμα του ’58 ζει τη δεύτερη νιότη του στο κέντρο της Αθήνας

Ένα διαμέρισμα του ’58 ζει τη δεύτερη νιότη του στο κέντρο της Αθήνας

Η αρχιτέκτονας Κατερίνα Αποστόλου μάς μιλά για το πώς είναι να ζεις κανείς σε σπίτι 65 ετών με στοιχεία που παραπέμπουν στον τόπο και την εποχή κάνοντας παιχνίδια με το φως και τα χρώματα

2' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αγαπημένο μου σημείο στο σπίτι: Όλα, αλλά ιδιαίτερα το μπάνιο μου. 

Ατμόσφαιρα στον χώρο δημιουργούν: Τα φωτιστικά μου σε συνδυασμό με το φυσικό φως. Κάνω διαφορετικούς συνδυασμούς ανάλογα με την ώρα της ημέρας και ανάβω το καθένα χωριστά. 

Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Η σκυλίτσα μου η Κοκό. 

Ένα διαμέρισμα του ’58 ζει τη δεύτερη νιότη του στο κέντρο της Αθήνας-1
Η Κατερίνα Αποστόλου στο παράθυρο του σαλονιού. 

Το σπίτι μου με τρεις λέξεις είναι: Ό,τι με χαρακτηρίζει. 

Αγαπημένο αντικείμενο: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Τα αντικείμενά μου με ακολουθούν σε κάθε μου σπίτι, είναι τα τοτέμ μου. 

Η αρχιτεκτονική του σπιτιού μου: Είναι ένα αστικό διαμέρισμα του ’58. Το ανακαίνισα ριζικά βάσει ενός νέου σχεδιαστικού λεξιλογίου, κρατώντας τα μορφολογικά του στοιχεία. 

Ένα διαμέρισμα του ’58 ζει τη δεύτερη νιότη του στο κέντρο της Αθήνας-2
Στο μπαλκόνι, η καρέκλα είναι Lyre Chair, σχέδιο του AKA Architects, ο καναπές και το τραπεζάκι είναι IKEA.

Αρχιτεκτονική: Ενσωματώνει το πνεύμα του τόπου, προκύπτει μέσα από μελέτη, δεν είναι απλώς διακοσμητικός ο ρόλος της. Είναι ευαίσθητο και σοβαρό θέμα, ειδικά στη χώρα μας. 

Πόλη στον κόσμο: Αν εξαιρέσω την Αθήνα, όπου μεγάλωσα και με ενδιαφέρει το καθετί που της συμβαίνει, θα πω το Παρίσι χωρίς δεύτερη σκέψη. Ιδανικά θα ήθελα να μοιράζω τον χρόνο μου μεταξύ των δύο πόλεων. 

Γειτονιά στην Αθήνα: Το Παγκράτι, που έχει διατηρήσει τον χαρακτήρα της γειτονιάς παρά τις αλλαγές που έχει υποστεί. Παραμένει ζωντανό, ζωηρό και οικείο. 

Ένα διαμέρισμα του ’58 ζει τη δεύτερη νιότη του στο κέντρο της Αθήνας-3
Το μπάνιο είναι ανακαινισμένο από τη δεκαετία του ’80 και τα πλακάκια είναι του Courrèges.

Σουβενίρ: Το Enkarewa μου (περιδέραιο) της φυλής των Mασάι από το πρόσφατο ταξίδι μου στην Τανζανία. Μου αρέσουν τα ενδυματολογικά σουβενίρ, διότι κουβαλούν συμβολισμούς από τους τόπους από τους οποίους προέρχονται. 

Βιβλίο: Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων του Μάρκες και οτιδήποτε έχει γράψει ο Καραγάτσης. 

Μουσική: Τζίμι Χέντριξ, μία κατηγορία από μόνος του, psychedelic rock, προκλασική μουσική και πολλά άλλα. H λίστα δεν τελειώνει. 

Ταινία/σειρά: Οι ταινίες του Παζολίνι / το White Lotus. 

Ένα διαμέρισμα του ’58 ζει τη δεύτερη νιότη του στο κέντρο της Αθήνας-4
Ο χώρος της γκαρνταρόμπας είναι από ξύλο δρυός, από τη δεκαετία του ’60.

Στιλ: Αρ ντεκό. 

Μαγειρεύω: Πολύ. Mου αρέσει κι ευτυχώς αρέσει και στους φίλους μου. 

Για να χαλαρώσω: Xαζεύω μόδα. 

Ένα διαμέρισμα του ’58 ζει τη δεύτερη νιότη του στο κέντρο της Αθήνας-5
Στην τραπεζαρία, το τραπέζι είναι μεταποιημένο από vintage γραφείο και οι καρέκλες είναι από το κατάστημα Oikos. Ο πολυέλαιος Double Carnation είναι του ΑΚΑ Architects και η απλίκα στον τοίχο είναι Peill+Putzler, αγορασμένη από αντικερί στο Μόναχο. 

Το επόμενο ταξίδι μου: Όπου προκύψει, χωρίς συγκεκριμένο πλάνο. Η παρέα είναι που με ενδιαφέρει. 

Εποχή: Όλες, όταν είναι διακριτές. 

Καλλιτεχνικό ρεύμα: Ο σουρεαλισμός στην εποχή του και σε κάθε εποχή. 

Ένα διαμέρισμα του ’58 ζει τη δεύτερη νιότη του στο κέντρο της Αθήνας-6
Η κουζίνα από φορμάικα, γρανίτη και ξύλο δρυός είναι σχεδιασμένη από την ίδια. Η έμπνευση είναι από ένα έπιπλο του Gio Ponti. 

Ιδανική σχέση: Η σχέση με τον εαυτό μας, άρα με κάποιον τρόπο όλες οι σχέσεις, αν σκεφτείς ότι μέσα από αυτές γνωρίζουμε τον εαυτό μας. 

Σταθερή συνήθεια: Ο πρωινός και μοναδικός καφές της ημέρας που πίνω στο σπίτι μου. 

Η αγαπημένη μου στιγμή στη μέρα: Το πρωινό ξύπνημα. 

Φιλοδοξία: Να παραμένω φρέσκια στο μυαλό και στην ψυχή. 

Ένα διαμέρισμα του ’58 ζει τη δεύτερη νιότη του στο κέντρο της Αθήνας-7
Στο σαλόνι, το τραπέζι W table, από ρίζα δάφνης, είναι του ΑΚΑ Architects, ο καναπές είναι σχέδιο της ίδιας και κατασκευή του Fur Deco. Το τζάκι είναι από μάρμαρο Τήνου, τα φωτιστικά εμπρός του είναι του Γιάννη Μόραλη για το ξενοδοχείο Χίλτον τη δεκαετία του ’60, το βάζο αριστερά είναι Hermès και το βάζο δεξιά είναι vintage Murano.

Το επόμενο πρότζεκτ: Το exhibition design μιας συναρπαστικής έκθεσης για το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, που έρχεται τον Δεκέμβριο. Μεταξύ άλλων… 

Χρώμα: Όλα! Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα χωρίς χρώμα και είναι πολύ κυρίαρχο στοιχείο στην αρχιτεκτονική μου. Το χρώμα είναι τρισδιάστατη έννοια, έχει όγκο και προσωπικότητα. 

Όταν κλείνω τα μάτια: Η φαντασία μου καλπάζει!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή